وَمَا اللّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ 5- Бу оят Ислом келган пайтидаги Мадинадаги яҳудлар воқеининг тавсифидир. Бану Қайнуқо Хазражнинг, Бану Назир билан Бану Қурайза эса Авснинг иттифоқдошлари эдилар. Яҳудлар Авс билан Хазраж ўртасида уруш оловини ёқиб қўярдилар. Кейин ҳар бир яҳудий қабиласи ўзининг иттифоқдошига ёрдам берарди. Иттифоқдошига қўшилиб, ўзининг одамлари билан ҳам уришарди. Уруш натижасига кўра, айримларини юртдан ҳайдаб чиқариш ҳолатлари ҳам юз берарди. Лекин пировардда яҳудлар тўпланишиб, Бану Қайнуқодан, Бану Назирдан ёки Бану Қурайзадан бўлишидан қатъий назар, ўз асирларини товон тўлаб, қутқариб олардилар.
وَإِن يَأتُوكُمْ أُسَارَى تُفَادُوهُمْ 6- Шунинг учун Аллоҳ уларни кейинги оятда охиратини ўткинчи, арзимас дунёвий фойдага сотганлар, деб тавсифлаяпти ва уларга шу ишларининг оқибати ўлароқ, ҳеч қачон енгиллатилмайдиган, бирон лаҳза ҳам ундан қутулиб бўлмайдиган қаттиқ азобни ваъда қиляпти.
وَلاَ هُمْ يُنصَرُونَ @ @ @
139-бет Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204
|